Niniejszy artykuł dotyczy problemu egzystencjalnej komunikacji w sztuce i literaturze. Problemu, który został przedstawiony i zanalizowany w oparciu o klasyczne teksty S. Kierkegaarda, G.W.F. Hegla, F.W.J. Schellinga, z odniesieniem do polskich klasyków estetyki, choćby R. Ingardena, W. Tatarkiewicza czy St. Ossowskiego. W artykule nie zabrakło także stałych odniesień do takich postaci, jak Don Juan Mozarta, Faust Goethego oraz sędzia Wilhelm Kierkegaarda. Taki dobór autorów, jak i literackich postaci, pozwolił na zderzenie dwóch punktów widzenia na kwestię komunikacji – subiektywnej i (...) obiektywnej. Dzięki temu stało się możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie o możliwość komunikacji w chwili, gdy przedmiot komunikacji nie jest w pełni osiągalny. Odpowiedzi, którą było zrozumienie natury i funkcji, jaką ma do spełnienia sztuka i literatura. A co dało się ostatecznie streścić w formułach, iż sztuka naśladuje życie, lecz nim nie jest, a także, że przeżycie estetyczne, podobnie jak każde inne egzystencjalne przeżycie, da się jedynie w niewielkiej mierze wyrazić słowami. Prawda artysty wymyka się bowiem konceptualizmowi filozoficznemu, a możliwość egzystencjalnej komunikacji skłania go, by wyrażał siebie w obliczu najtrudniejszych pytań, jakie stawia mu los. Pytań o jego własne przeznaczenie i sens twórczości. Tak oto twórca, dla którego jego własne życie jest dziełem sztuki bądź artysta dokonujący wyboru języka znaków, zawsze wyrażają jakieś przesłanie. Zarówno to wzniosłe, jak i najbardziej prozaiczne, które karmi się zafascynowaniem powszednią egzystencją. Biorąc pod uwagę powyższy kontekst, treść artykułu sugeruje, że egzystencjalizacja poznania, która skupia uwagę na subiektywnej, podmiotowej percepcji świata, jest najwłaściwszym sposobem zbliżenia się do samego twórcy, jak i jego artystycznej aktywności. Rzecz jasna, odpowiada to długiej tradycji myślenia egzystencjalnego i możliwości wykorzystania metody egzystencjalnej komunikacji. (shrink)

Hegel i Nietzsche twierdzili, że żyją w czasach przełomu, który wymusi pojawienie się nowego etapu w dziejach ludzkości. Sytuację człowieka współczesnego określa „fakt” roztrzaskania dotychczasowych horyzontów oraz konieczność stworzenia, lub odkrycia, horyzontów nowych. Postulują oni zatem ustanowienie nowego celu ludzkości. Filozofia polityki winna stać się częścią tego ogólnokulturowego projektu. Tym samym rzucają wyzwanie współczesnej filozofii politycznej, która zrzeka się prawa do ustanawiania takiego celu. Obaj są też przekonani – znów wbrew twierdzeniom współczesnym – że cel ów może i powinien być (...) ugruntowany w naturze całej rzeczywistości i w naturze człowieka. W ich założeniu ma to być cel człowieka empirycznego, historycznego, człowieka, który osiągnął bolesną świadomość tego, że to on był twórcą tych wartości, które dotąd uznawał za obiektywne. Potrzeba sformułowania nowego celu każe Heglowi i Nietzschemu powrócić do klasycznego pojmowania filozofii polityki, do postrzegania w doskonałości człowieka ideału, któremu ma być podporządkowana polityczna działalność. Właściwe rozumienie miejsca człowieka w świecie, ujęcie go jako istoty stwarzającej horyzonty i przekształcającej zgodnie z nimi rzeczywistość, pozwala według nich dotrzeć do prawdy o bycie jako całości, do konstytuującej go zasady samo-rozwoju, będącego zarazem samo-przezwyciężaniem i samo-przekraczaniem. Zaakceptowanie tej prawdy o świecie pozwala ugruntować w nim ideał doskonałości, który można od tej pory ujmować jako istotowy cel człowieka, i żądać podporządkowaniu mu całej kulturowej działalności, w tym także – filozoficzno-politycznej teorii i praktyki. (shrink)

Der Beitrag besteht aus zwei Teilen: der erste ist eine kurze Einführung in das Leben und das Werk der bedeutenden österreichischen Mittlerin der polnischen Literatur. Der zweite ist ein Interview mit Prof. Dr. Gerda Leber-Hagenau, die - geboren in Lodz am 11. Dezember 1918 - sich an ihre Heimatstadt und deren Eigentüm1ichkeiten erinnert. Gerda Leber-Hagenau nimmt auch Stellung zur Aufnahme der polnischen Literatur in Österreich.

Author: Jedliński Marek Title: WESTERN CULTURE THROUGH THE EYES OF RUSSIAN ROMANTICS. ON CAPITALISM AND RATIONALISM (Kultura Zachodu oczami romantyków rosyjskich. Rzecz o kapitalizmie i racjonalizmie) Source: Filo-Sofija year: 2011, vol:.12, number: 2011/1, pages: 373-383 Keywords: RUSSIAN ROMANTIC, WESTERN CULTURE, CAPITALISM, RATIONALISM Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:The article presents Russian Romantics’ reflections on Western culture, highlighting their views on capitalism and rationalism. Russian thinkers regarded farewell with religious outlook (...) and the associated development of capitalism as unambiguously negative. According to them, capitalism led to egocentric perception of reality and finally to demise of culture. They called capitalism ‘a contemporary form of barbarism’ as it encouraged fighting and increased the desire to possess. They claimed it would precipitate an acute crisis resulting in regression of civilization. The capitalism-induced process of degradation of Western culture was accelerated by the affirmation of reason. Rationalism limited human freedom. The views were expressed in the oeuvre of the poet Alexei Khomakov and of the historians Stepan Shevyriov and Mikhail Pogodin, as well as, in a more structured manner, in Vladimir Odoyevsky’s novel titled ‘Russian Nights’ (1844). (shrink)

EN: Selection of Marczyński's interviews on philosophy and literature which were recorded in early 2007 for the purpose of his radio broadcast "Hortus (In)Conclusus." Includes interviews with: Marek Bieńczyk, Józef Bremer, Ihor Byczko, Andrij Dachnij, Anna Dziedzic, Mateusz Falkowski, Tadeusz Gadacz, Michał Głowiński, Dorota Hall, Serhij Jospenko, Wachtang Kebuładze, Zbigniew Kloch, Andrzej Kołakowski, Wasyl Lisowyj, Ołeksandr Majewskyj, Anton Marczynski, Julia Marczyńska, Wadym Menżulin, Zbigniew Mikołejko, Monika Milewska, Andrij Okara, Ihor Paśko, Adam Pomorski, Myrosła Popowycz, Jerzy Prokopiuk, Iryna Puchta, Barbara Skarga, (...) Dmytro Stepowyk, Władysław Stróżewski, Myrosław Trofymuk, Tomas Venclova, Jan Woleński, Taras Wozniak, Arkadiusz Żychliński. (shrink)

Las jako zespół przyrody o określonych właściwościach pełni szereg wielorakich funkcji gospodar­czych, pośrednio gospodarczych i pozagospodar­czych. Jako przyrodnicza całość jest mało stabilny i ulega wielu czynnikom biotycznym, abiotycznym i antropogenicznym. Z praktyki ochrony lasu w granicach admini­stracyjnych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwo­wych w Olsztynie wynika, że szczególnie niebez­pieczne bywają owady - z grupy szkodników pier­wotnych - żerujące na drzewach żywych i pozornie zdrowych, a osłabionych działaniem jednego lub kil­ku czynników, zwykle abiotycznych. Pojawy nie­których zmuszają do podejmowania zabiegów ratow­niczych. Sposoby sprowadzania liczebności (...) trzech moty­li, tzn. brudnicy mniszki, strzygoni choinówki i zwójki zieloneczki, do poziomu przed laty nazywanego „żelaznym zapasem” przedstawia niniejsze opracowanie. (shrink)

Purpose. The aim of this piece is to study the manifestations of humanistic pursuits in a literary fiction work. The main interest is related to the interpretation of those existential and sociocultural concepts that underlie the dystopian novel by Lois Lowry. The theoretical basis of the study is based on works on phenomenology and the theory of reader reception. The method of phenomenology is a descriptive method: the phenomena of consciousness cannot be reduced to limited cognitive forms, and therefore language (...) and means of description are important along with their ability to reveal consciousness through phenomena. Originality of the study lies in the investigation of the humanistic aspect of a dystopian society, depicted in the modern literary fiction. The main attention is focused on the phenomenological identification of existential ideas and their manifestation in the literary characters of the given work. The conclusions speak about the tendencies of humanization and dehumanization of a man and society in the context of philosophical, ethical and aesthetic issues, which are the most important and urgent problems of our time. The current study finds out that in the modern dystopian literature and philosophy, the main subject of attention is a human. This human is perceived and depicted as a phenomenon that cannot be grasped by the notions of intimation and essence. The human is a creature whose freedom presupposes a constant departure from nature and habitual reality to the realm of transcendent through the desire to comprehend his or her certain way of existence. (shrink)

Yet many in the USA and Europe are not familiar with his important work; this book seeks to rectify that gap.In Globalization, Ethics and Islam, Jewish, ...

A free ultrafilter $\mathcal{U}$ on $\omega$ is called a $T$-point if, for every countable group $G$ of permutations of $\omega$, there exists $U\in\mathcal{U}$ such that, for each $g\in G$, the set $\{x\in U:gx\ne x, gx\in U\}$ is finite. We show that each $P$-point and each $Q$-point in $\omega^*$ is a $T$-point, and, under CH, construct a $T$-point, which is neither a $P$-point, nor a $Q$-point. A question whether $T$-points exist in ZFC is open.

Komparatystyczna analiza wybranych utworów z nurtu literatury zombi z Argentyny (Ávalos Blacha, Pailos) oraz Polski (Dehnel, Ostachowicz) wskazuje na pewne paralelizmy w wykorzystaniu motywu żywego trupa w literaturach narodowych, jako metafory społecznej, politycznej, związanej z pamięcią historyczną i zmianami kulturowymi.

Purpose. The article is aimed to reveal the essence of the eternal problem, comprehended by Augustine Aurelius in the culture of the early Middle Ages – the focus of the value orientations of the anthropological search. Theoretical basis. Only in the twentieth century, various aspects of Augustine’s creative legacy became the subject of scientific research by many authors. As the direction of their scientific research, the problem of the relationship of reason, faith, knowledge, which has risen sharply in medieval Christian (...) culture, has been considered. The logical outcome of these studies was the assertion that for Augustine Platonism was the main of the philosophical teachings of antiquity; that Augustine, being in line with Christian philosophy, considered the understanding of the aesthetic perfection of the Divine creation of the world as the sense of human life. The analysis of their works gives reason to argue that the definition of the human essence – the Augustine’s anthropological problems, was practically not addressed by representatives of domestic and foreign philosophical thought, and therefore remained undiscovered. Originality. The authors have proved that the definition of the human essence by Augustine is in the correlation with his answers to questions about the nature of the origin of man, about the secrets of being, etc. The ethical ideal of the thinker has been revealed, which is systematically formed in his works. Conclusions. The thesis has been substantiated that the anthropological views of Augustine Aurelius are in correlation with his epistemological judgments. Only by knowing the order of things in the universe, determined by the will of the Lord, we will know also the order of our value orientations. The basis of the philosophical comprehension of the human essence by Augustine Aurelius is a series of questions that constantly arise before mankind – about the nature of its appearance, about the secrets of human existence, the sense of life, death and immortality, etc. The ethical ideal of the thinker is an eternal city that is not based on human nature, it is too volatile, therefore it is only to a small extent subject to research, but on a Divine basis – the Christian idea. (shrink)

Книга предназначена для студентов, преподавателей и научных сотрудников высших учебных заведений, занимающихся вопросами философии.

READING FIRST ALCIBIADES. AN ESSAY ON PLATO’S CONCEPT OF TEMPERANCE. In this essay I aim to analyse and reconstruct the concept of σωφρο- σύνη presented in First Alcibiades as well as to place it against the background of the entire Platonic thought related to this term. 1. The problem of „taking care of oneself” (ἐπιμέλεια ἑαυτοῦ) is a central theme in the middle part of the dialogue. Its relation to σωφροσύνη can be presented using the term τέχνη. A man who (...) takes care of himself, takes care of the “place” in a soul related to cognition and thinking. Such type of care is identical with the virtue of “sound mind”. 2. Second key problem is the one of ruling and being ruled by what is appetitive in man. Simple psychology of the author of the dialogue takes the existence of two agonistic elements in the soul: one connected with thinking and one connected with lust. By σωφροσύνη one should understand the mastery of the first over the latter. 3. Identifying two skills — knowing one’s own matters and knowing the matters of the state — with each other makes us interpret σωφροσύνη in such a way that one’s mastery over himself is a condition of his mastery over the others. Simultaneously σωφροσύνη gets very close to the border of being identified with justice (δικαιοσύνη). (shrink)